Terapia czaszkowo-krzyżowo (cranio-sacralna) ma formę delikatnych ucisków stosowanych na strukturach, które ochraniają mózg i rdzeń kręgowy. Delikatny masaż cranio-sacralny rozluźnia tkanki miękkie, których niewłaściwe napięcie wpływa niekorzystnie na ogólny stan zdrowia pacjenta.
Terapia cranio-sacralna jest metodą osteopatyczną, która zyskała akredytację Światowej Organizacji Zdrowia i jest stosowana przez przeszkolonych terapeutów na całym świecie. Ponieważ jej oddziaływanie na organizm ludzki jest wszechstronne, może być stosowana u pacjentów z różnorodnymi problemami i dolegliwościami.
Terapia czaszkowo-krzyżowa jest jedną z metod fizjoterapeutycznych, stworzoną przez amerykańskiego osteopatę Williama Sutherlanda. Dzięki jego obserwacjom wiemy, że ośrodkowy układ nerwowy oraz struktury z nim sprzężone – czaszka, półkule i opony mózgowe, opony rdzenia kręgowego, płyn mózgowo-rdzeniowy oraz kość krzyżowa – podlegają stałym ruchom. Każdy mikrouraz, przeciążenie czy nadmierne napięcie tych struktur może spowodować różnorodną dysfunkcję w naszym organizmie.
Dzięki delikatnym manualnym technikom stosowanym na czaszce, kręgosłupie oraz kości krzyżowej dochodzi do rozluźnienia struktur łącznotkankowych, których nadmierne napięcie wpływa niekorzystnie na stan zdrowia pacjenta.
Terapia czaszkowo-krzyżowo znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny, ponieważ oddziałuje na funkcję układu nerwowego, pokarmowego, oddechowego, limfatycznego, endokrynologicznego oraz kostno-mięśniowego. Niezależnie od wieku pacjenta, wskazania obejmują:
Inne wskazania do masażu czaszkowo-krzyżowego to np. stres, kłopoty z koncentracją, dysleksja, wady wymowy, zgrzytanie zębami, chroniczne zmęczenie, zaburzenia snu, problemy z ciśnieniem, tiki nerwowe.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, Podczas diagnostyki terapeuta kraniosakralny układa odpowiednio swoje dłonie na czaszce i kości krzyżowej, aby ocenić rytm i przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego oraz napięcie tkanek miękkich. Jeśli wyczuje nieprawidłowości, stosuje nieinwazyjne manipulacje – poprzez naciski, uciski, trakcje lub dekompresje.
Wszystkie techniki manualne dążą do przywrócenia fizjologicznego ruchu kości czaszki w celu rozluźnienia mózgu i rdzenia. Dzięki pracy na tych strukturach rozluźniają się również powięzie, które wyścielają tkanki miękkie oraz narządy wewnętrzne. Techniki są niezwykle delikatne, gdyż ich siła nie przekracza 5 gramów.
Czas terapii wynosi około 1 godziny. Pacjent może być ubrany i najczęściej leży na leżance. Terapia odbywa się w cichej i spokojnej atmosferze.
Po terapii pacjent powinien poleżeć na leżance parę minut i w bezpiecznej pozycji odczuć reakcje, które zachodzą wewnątrz jego ciała. Warto odpocząć i uzupełnić płyny.
Istnieje niewiele przeciwwskazań do stosowania terapii czaszkowo-krzyżowej, jednak powinny być one bezwzględnie przestrzegane przez terapeutów oraz pacjentów.
Wśród przeciwwskazań wymienia się m.in. krwotoki, aktywny udar bądź zawał serca, wysokie ciśnienie, jaskrę, żylaki, zakrzepy oraz ciążę (zagrożona, z in vitro bądź w trakcie I trymestru).
Źródła donoszą, że tę formę terapii możemy stosować u pacjentów w każdym wieku, zarówno u osób starszych, jak i dzieci oraz noworodków. Dzieci, które mają zaburzenia integracji sensorycznej czy emocjonalnej, wolniej się rozwijają, są nadpobudliwe, mają problemy z mową czy nauką, są dobrymi pacjentami na terapię czaszkowo-krzyżową.
Po jej stosowaniu rozwijają się u małych pacjentów umiejętności emocjonalne i społeczne. Dzieci nadpobudliwe uspokajają się, a te, które mają zaburzenia koordynacji ruchowej, nabierają świadomości własnego ciała, normalizuje się także napięcie mięśniowe.
2024 © terapiatygrysek.pl
