Integracja sensoryczna

Dr Jean Ayres (1920–1989), psycholog, terapeuta i pracownik naukowy Uniwersytetu Kalifornijskiego w USA jest twórcą teorii integracji sensorycznej. Badaczka sformułowała hipotezy, które wykazywały związek pomiędzy procesami integracji sensorycznej, a procesami uczenia się. Skonstruowała również narzędzia badawcze stosowane do mierzenia, jakości odbieranych i przetwarzanych bodźców, czyli prowadzenia diagnozy.

Terapia Integracji Sensorycznej (SI) – dla kogo?

Terapia SI dedykowana jest dla wszystkich osób, u których można zaobserwować:

trudności z integracją (lub brak) odruchów niemowlęcych (np. odruch moro, odruch szermierza, odruch ssania)
wysoki poziom napięcia mięśniowego, ciągłe pobudzenie, nadruchliwość
obniżony poziom napięcia mięśniowego – brak stabilności, wiotkość
zbyt niski poziom aktywności – senność, brak energii do działania, ociężałość, niepewność ruchowa
obniżony poziom koordynacji wzrokowo-ruchowej
problemy z utrzymywaniem równowagi, przekraczaniem osi środkowej ciała
zaburzenia praksji – planowania motorycznego
szybka męczliwość, niechęć do podejmowania prostej, krótkiej aktywności fizycznej
zaburzenia motoryki małej – trudności w sprawnym posługiwaniu się palcami (nawlekanie koralików, chwyt pisarski, wodzenie palcem po śladzie, sprawne posługiwanie się materiałami plastycznymi)
zaburzenia w obrębie wzorku i słuchu
nadwrażliwość lub niedowrażliwość na bodźce – dziecko nie toleruje dotyku, reaguje impulsywnie na światło, dźwięk, zapach i bodźce wzrokowe lub przeciwnie – nieustannie szuka sposobu dodatkowej stymulacji (uderza z w ścianę, bardzo mocno przytula się, szuka źródeł głośnego dźwięku, silnego światła, mocnych zapachów itp.)
opóźniony rozwój mowy
trudności z czytaniem, pisaniem i liczeniem
problemy z koncentracją, uwagą, spostrzeganiem
niska jakość organizacji przestrzeni wokół siebie
problemy emocjonalne (lęk, stres, chwiejność, niskie poczucie własnej wartości)
trudności w relacjach społecznych

Terapię SI można stosować w pracy z osobami z różnymi zaburzeniami rozwojowymi takimi jak: niepełnosprawność intelektualna, wzorkowa, słuchowa i ruchowa, całościowe zaburzenia rozwojowe (Autyzm i Zespół Aspergera, Mózgowe Porażenie Dziecięce, zespoły wad wrodzonych, dzieci z tzw. grupy ryzyka (np. wcześniaki).

Efekty Terapii SI

Terapia Integracji Sensorycznej poprawia funkcjonowanie człowieka w wielu różnych obszarach i aspektach:

koordynuje integralność i współpracę zmysłu wzroku, słuchu, węchu, smaku i dotyku
rozwija motorykę małą, dużą, orientację przestrzenną i zdolność do planowania ruchu
wykształca prawidłowe wzorce ruchowe i stabilną postawę ciała
integruje czynności odruchowe
kontroluje rozwój reakcji równoważnych i poziom napięcia mięśniowego
utrzymuje plastyczność neuronalną, czyli zdolność mózgu do zmian i modyfikacji
w zależności od potrzeb, wycisza lub wzmacnia zaburzone obszary sensoryczne
wspomaga umiejętność czytania, pisania, liczenia, koncentracji uwagi, kontroli emocjonalnej i samoakceptacji

Integracja sensoryczna

Terapia Integracji Sensorycznej (SI) – dla kogo?

Efekty Terapii SI

Kontakty i Adres

Informacja